Książka ukazała się nakładem Stowarzyszenia Inteligencji Twórczej, staraniem prezes organizacji, Elżbiety Kokowskiej.
W pracę nad książką zaangażowało się bezinteresownie wiele osób, niektórzy zasilili inicjatywę żywą gotówką. Wydawnictwo składa się z dwóch tomów, po około 300 stron każdy. Na promocyjnym spotkaniu fragmentów książki można było posłuchać w interpretacji wałbrzyskich aktorów: Jerzego Gronowskiego, Adama Wolańczyka i Ryszarda Węgrzyna. Słowu mówionemu towarzyszyła muzyka w wykonaniu tria fortepianowego z Zespołu Szkół Muzycznych, grającego pod kierunkiem Aleksandra Czajkowskiego.
Jak wskazuje tytuł, Józef Wiłkomirski rozpoczął swoje pamiętniki od roku, w którym się urodził (15 maja w Kaliszu), a zatem poznajemy najpierw najbliższą rodzinę późniejszego kompozytora, muzyka i dyrygenta - jego rodziców, rodzeństwo, a przy okazji ówczesne tło epoki, czasy przedwojenne, gdy życie kulturalne Polski było w pełnym rozkwicie i nic nie wskazywało, że kilkanaście lat później przetoczy się przez Europę wojenny walec.
Autor poświęca bardzo dużo miejsca swojemu „dziecku", czyli filharmonii. Był jej szefem nieprzerwanie 28 lat, co w instytucjach artystycznych jest zjawiskiem niezwykle rzadkim. Wspomnienia są bogato ilustrowane zdjęciami z archiwum autora, począwszy od tych z najwcześniejszych lat jego życia.
Zainteresowanie książką było ogromne. Autor złożył dziesiątki dedykacji na podsuwanych mu po spotkaniu egzemplarzach.
- Pisząc tę książkę czułem, że spełniam swoją powinność. Uznałem, że moim moralnym obowiązkiem jest utrwalić ten kawałek historii w którym przez 80 lat uczestniczyłem – mówi Józef Wiłkomirski.
