Dariusz Mikulski, dyrektor filharmonii, na inaugurację cyklu wybrał jeden z piękniejszych utworów wielkiego kompozytora – Andante Spianato i Wielki Polonez Es-dur. Chopin napisał go w Paryżu w latach trzydziestych XIX wieku. Krytycy od razu uznali go za kompozycję, nacechowaną niezwykłą elegancją, swobodą i świeżością.
W Filharmonii Sudeckiej, ten kultowy wręcz utwór, zagrał znakomity pianista młodego pokolenia, pochodzący z Serbii, Ratimir Martinovic. Publiczność długo nie chciała puścić go ze sceny, więc na bis usłyszała krótką kompozycję Jana Sebastiana Bacha. Być może, gdyby to był ponownie Chopin, bisom nie byłoby końca.
W kręgu muzyki Chopina pozostawał też kolejny utwór w wykonaniu Martinovica – koncert fis -mol Aleksandra Skriabina. Ten wielki rosyjski artysta długo pozostawał pod wpływem polskiego mistrza, komponując, jak Chopin, miniatury fortepianowe – nokturny, mazurki, preludia i etiudy. One również, podobnie jak jego poprzednikowi, przysporzyły rosyjskiemu kompozytorowi sławy i ugruntowały jego pozycję w świecie muzycznym.
W tym samym czasie, co Chopin, tworzył też inny wielki kompozytor, który właściwie miał zostać lekarzem i nawet rozpoczął edukację w tym kierunku. Był to Hektor Berlioz, uwiedziony wręcz przez muzykę u progu studiów medycznych. Jego pierwszym, wielkim dziełem, stanowiącym kamień milowy w historii muzyki symfonicznej, była Symfonia Fantastyczna, napisana w 1830 roku. Publiczność usłyszała ją w drugiej części koncertu. Monumentalne dzieło złożone z pięciu części mieni się wszystkimi barwami tęczy, wywołując u słuchaczy niezwykłe emocje. Ale i wykonanie tego wyjątkowo trudnego utworu okazało się doskonałe – brawa długo nie milkły.
Jak zapowiedział Dariusz Mikulski, w tym roku zaplanowanych jest dziesięć koncertów, poświęconych muzyce wielkiego mistrza – Fryderyka Chopina.
