– Na wstępie musimy sobie uświadomić, że mamy niejednokrotnie do czynienia z pewną mitologizacją związaną z Książem. Dobrym przykładem tego jest chociażby Fontanna Donatella, stojąca niegdyś na jednym z tarasów. Okazało się, że jest to zbiór różnych elementów, część z nich została wytworzona na miejscu w Książu i z pewnością nie jest dziełem Donatella – mówi Piotr Oszczanowski.
Uczestnicy wykładu zapoznali się z historią potężnego, sławnego i rozległego rodu Hochbergów, którzy władali Śląskiem i między innymi Zamkiem Książ. To właśnie im Książ zawdzięcza swój wygląd i przepych, który w nim kiedyś panował. Był to ród bogaty i ceniący sztukę.
– Kolejny przykład mitologizacji dali sami Hochbergowie. Na emporach w Kościele Pokoju w Świdnicy, którego Hochbergowie byli darczyńcami, znajdują się malowidła przedstawiające rycerzy podczas wypraw krzyżowych. Hochbergowie utrzymywali, że są to ich przodkowie, ale w rzeczywistości nie jest to prawdą– mówi Piotr Oszczanowski
Sale Książa wypełnione były wszelkimi dziełami sztuki – obrazami, rzeźbami, gobelinami, arrasami i rękodziełem artystycznym. Hochbergowie posiadali też niezwykle cenne zbiory wysokiej klasy porcelany a także bogaty zbiór woluminów. W ich zbiorach znajdowały się niejednokrotnie dzieła unikatowe, niezwykle cenne, autorstwa znanych europejskich twórców. Na uwagę zasługuje bardzo pokaźny zbiór portretów. Skatalogowano 140 sztuk, w rzeczywistości jednak liczba ta była znacznie wyższa. Hochbergowie mieli własnych „nadwornych” twórców, którzy przez wiele lat mieszkali w Książu i tworzyli dla Książa, powiększając tym samym kolekcję Hochbergów. Podczas wykładu zostały zaprezentowane zdjęcia przedstawiające dawny wygląd sal Książa i obrazów, które znajdowały się na ścianach.
Wiedzę na temat ogromnego przepychu jaki był widoczny w każdym zakątku Książa czerpiemy z zapisków historycznych, korespondencji, zdjęć i z zapisów Günthera Grundmanna – niemieckiego historyka sztuki i konserwatora zabytków, który w latach 1943-44 skatalogował najwartościowsze dzieła znajdujące się w Książu. Aby zabezpieczyć je przez zniszczeniem lub zaginięciem część eksponatów została wywieziona i ukryta.
W chwili obecnej trwają pracę nad ustaleniem miejsca przechowywania książańskich zabytków. Nie jest to łatwe, ponieważ część zbiorów znajduje się wprawdzie w kilku muzeach i zamkach na terenie Polski, ale część została wywieziona za granicę, pewna liczba przedmiotów znajduje się też w prywatnych rękach.
– Nie ma żadnej prawnej możliwości domagania się zwrotu tych eksponatów – powiedział Piotr Oszczanowski – Miejsca w których przechowywane są obrazy z Książa są w większości znane. Natomiast jeżeli chodzi o rękodzieło artystyczne czy porcelanę to pewnie nie dowiemy się nigdy co się z nimi stało.
