Marian Jachimowicz urodził się 12 maja 1906 roku w okolicach Borysławia. Jako dziecko został sierotą, bowiem bardzo szybko zmarł jego ojciec, a po paru latach matka. W 1917 roku młody Jachimowicz trafił do Budapesztu i tam spędził 5 lat i poznał język węgierski. Później wrócił do Borysławia, zamieszkiwał też w wielu miastach w Polsce. Do Wałbrzycha trafił w 1945 roku i pozostał tutaj do końca życia.
Poeta zmarł w 1999 roku. Jest pochowany na cmentarzu przy ulicy Żeromskiego w Wałbrzychu. Jak wspominają ci, którzy go znali, Jachimowicz miał wiele talentów – głównie malarski i literacki. Debiutował dość późno, bo dopiero w 1946 roku w miesięczniku „Odrodzenie”. Pierwszy jego tomik poezji ukazał się tymczasem w 1957 roku. W swoim artystycznym życiu Jachimowicz odebrał wiele odznaczeń i wyróżnień, został również odznaczony tytułem Zasłużonego dla Miasta Wałbrzycha. Ponadto był znakomitym tłumaczem tekstów węgierskich. Jachimowicz przyjaźnił się m.in. z Brunonem Schulzem i ta przyjaźń miała wielki wpływ na rozwój talentu literackiego Jachimowicza.
Zdaniem wielu to najwybitniejszy wałbrzyski poeta. Zmarł w listopadzie 1999 roku w wieku 93 lat.
