Sylwek to młody chłopak o czarnej od węgla twarzy. Sam przyznaje, że po pracy nie myje się często, bo i po co, skoro od rana znów musi „tyrać” w lesie. Na pytanie, czy rodzinie to nie przeszkadza, trochę się irytuje i nerwowo śmieje. Sylwek, odkąd pamięta, miał trudne życie.
– Mama jest kochana, kiedy trzeba, zawsze rękę wyciągnie, nie tylko do mnie, ale do każdego. Za to ojciec, to zwykły pijaczyna, tylko chleje i nic nie robi. Nerki by sprzedał za jabola. Ja też piję, ale okazyjnie, z kumplami. Na dziurze trzeba być trzeźwym. Mało to tragedii było?
Koniu, bo taki ma pseudonim Sylwek, nie lubi swojej pracy. Aczkolwiek twierdzi, że nawet praca na biedaszybach ma swoje zalety. – Do roboty wstaję, jak się obudzę. Nikt mi nie każe się spieszyć. Kończę jak mi się chce, ale swoje trzeba zrobić, bo nie będzie nawet na chleb. No i nikt ci nad łbem nie gdera!
Sylwek do tej pory pracował na budowie i w zieleni miejskiej (1 dzień!), był też stróżem nocny, jednak miejsc pracy było tyle, że nie jest w stanie sobie teraz wszystkich przypomnieć. Najmilej wspomina okres, kiedy był w wojsku, dużo o tym opowiada. Obecnie, oprócz kopania węgla, od czasu do czasu jeździ „na węglu” z towarem. – Prawo jazy?! Po co? Żeby mi mendy zabrały?
Chłopak nie marzył o byciu „górnikiem”. Jak był małym chłopcem, to chciał być kolejarzem i podróżować za darmo po Polsce. Marzenie się jednak nie ziściło. Do dziś nie widział Krakowa, Warszawy, Bałtyku. Jedyne miasto, jakie udało mu się zobaczyć, to Wrocław, a w nim ZOO. – To było jakieś, niech pomyślę… tak ze dwanaście lat temu.
Sylwek nie interesuje się polityką, nie chce się denerwować. – Te gadające głowy, nic nie robią tylko gadają. A my tu koniec z końcem ledwo wiążemy. Na pytanie, czy wybiera się na wybory do Parlamentu Europejskiego, odpowiada: - Na te darmozjady zakłamane na pewno nie będę głosował!
