Jubileuszowy koncert Józefa Wiłkomirskiego odbędzie się w piątek, 13 maja. Początek koncertu tradycyjnie o godzinie 19:00. W programie:
Antonin Dvorak: Uwertura "Karnawał"
Józef Wiłkomirski: „Obsesja"
Piotr Czajkowski: V Symfonia e-moll op. 64
Józef Wiłkomirski – urodził się 15 maja 1926 roku w Kaliszu. Dzieciństwo spędził w Łodzi. Zgodnie z wolą ojca, rozpoczął naukę muzyki mając pięć lat. Następnie był uczniem w klasie wiolonczeli Konserwatorium Muzycznego w Łodzi. Wojna przerwała naukę, którą podjął po wyjeździe do Warszawy w roku 1941. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu Warszawskim, a po jego upadku został wywieziony do Niemiec do Stalagu XB w Sandbostel. Po wyzwoleniu wrócił w grudniu 1945 roku do Łodzi, gdzie znajdowała się jego rodzina.
Rozpoczął studia na Uniwersytecie (historia i antropologia) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (wiolonczela i dyrygentura). Jednocześnie pracował jako wiolonczelista w orkiestrze Filharmonii Łódzkiej. Jeszcze jako student dyrygował koncertami orkiestry PWSM oraz przedstawieniami w Teatrze. Był działaczem studenckim na Uniwersytecie i członkiem Zarządu „Bratniej Pomocy”. Na skutek zatargu z dyrektorem Filharmonii, który był zarazem jego profesorem, musiał w roku 1949 wyjechać z Łodzi. Rozpoczął pracę w Operze Warszawskiej jako wiolonczelista, studiując jednocześnie dyrygenturę w PWSM w Warszawie. 9 czerwca 1950 r. dyrygował orkiestrą Filharmonii Warszawskiej na swoim koncercie dyplomowym. 22 września tegoż roku prowadził w Krakowskiej Filharmonii swój pierwszy gościnny koncert. Jego rezultatem było zaangażowanie na etat dyrygenta.
W latach 1951-54 był kolejno dyrygentem w Zespole „Mazowsze” i kierownikiem muzycznym Zespołu „Skolimów”. Następnie w latach 1954-57 pracował jako II dyrygent w Państwowej Filharmonii w Poznaniu. We wrześniu 1957 r. objął stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Państwowej Filharmonii w Szczecinie. Wiosną 1971 roku z przyczyn politycznych został zwolniony z pracy i do grudnia roku 1977 pozostawał bez stałego zatrudnienia.
W roku 1978 zorganizował Filharmonię w Wałbrzychu (obecnie noszącą nazwę Filharmonia Sudecka), której do 30 listopada 2005r.dyrektorem naczelnym i artystycznym. Jako gościnny dyrygent występował we wszystkich polskich filharmoniach oraz w Teatrze Wielkim w Warszawie i w Operze Wrocławskiej. Dyrygował także w ponad 20 krajach Europy, Ameryki i Azji, między innymi czterokrotnie w Paryżu. W roku 1968 zaczął komponować i jego utwory były dotąd wykonywane w 14 krajach, między innymi w USA, Iranie, Turcji. W latach 1978-91 był dyrektorem Zespołu Szkół Muzycznych w Wałbrzychu. Jest działaczem społecznym i pełnił rozmaite funkcje, między innymi przewodniczącego stowarzyszeń kulturalnych. Był także przez szereg kadencji radnym miejskim i wojewódzkim. Współpracował przez szereg lat z radiem i telewizją w Szczecinie, Wałbrzychu i Wrocławiu, między innymi jako autor własnych programów. Wygłosił ponad 200 prelekcji dla rozmaitych środowisk. Współpracował jako dziennikarz z różnymi czasopismami, zajmując się nie tylko problematyką muzyczną. Obecnie ma stały felieton w tygodniku „Nowa Wałbrzyska”. Łącznie opublikował około 300 artykułów. Jego nazwisko znajduje się w kilkunastu polskich i zagranicznych encyklopediach, słownikach i „Who is who”.
Za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany. Posiada ponad 20 rozmaitych nagród i medali, między innymi Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Złotą Odznakę Przyjaciela Dzieci, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Order Sztandaru Pracy I Klasy, Krzyże: Kawalerski, Oficerski i Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Źródło: strona internetowa Filharmonii Sudeckiej w Wałbrzychu
