Podczas uroczystości w Belwederze wręczono uroczyście osiemnaście not identyfikacyjnych członkom rodzin ofiar totalitaryzmów.
„Wspólna agresja Niemiec i sowieckiej Rosji w 1939 roku, przeszło pięcioletnia okupacja i terror, wreszcie powojenne prześladowania ze strony podległego Moskwie reżimu komunistycznego zadały Polsce i Polakom niewyobrażalne straty. Sprawcy brutalnie odbierali życie naszym rodakom, a potem – zacierając ślady swoich zbrodni – próbowali wymazać z historii imiona bohaterów Niepodległej. Ale prawda – jak to bywa w dziejach narodów dumnych i niezłomnych – zwyciężyła. Nasi przodkowie złożyli najwyższą ofiarę w walce o wolność, a dzisiaj Ojczyzna oddaje im cześć” – napisał w liście do uczestników uroczystości Prezydent Andrzej Duda.
Władysław Czarnecki ps. „Luśnia” „Narbutt”
Urodził się 15 maja 1921 r. w Szczuczynie w powiecie grajewskim. Od 1943 r. był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych. W sierpniu 1945 r. wstąpił w szeregi miejscowych struktur Narodowego Zjednoczenia Wojskowego i od stycznia do kwietnia 1946 r. pełnił funkcję szefa II wydziału (wywiadu) Komendy Powiatowej NZW na powiat Grajewo.
Wiosną 1946 r., po napadzie i rozbrojeniu milicjanta z posterunku MOw Szczuczynie, w obawie przed aresztowaniem wyjechał z rodzinnych stron. Początkowo zamieszkał w Warszawie, gdzie podjął pracę w PKP. Po czterech miesiącach przeprowadził się do Wałbrzycha i zatrudnił w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego, w którym dyrektorem był Henryk Szwejcer.
19 października 1948 r., na skutek fałszywych oskarżeń o sabotaż gospodarczy został aresztowany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Wałbrzychu, a następnie przekazany do siedziby Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu, gdzie został poddany brutalnemu śledztwu. Wyrokiem z 28 maja 1949 r. został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu na karę śmierci, którą wykonano 14 lipca 1949 r. na terenie Więzienia nr 1 przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu.
Szczątki Władysława Czarneckiego zostały odnalezione w kwietniu 2012 r. podczas prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN na terenie Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu.
